Warsztaty terapii zajęciowej, WTZ – placówki wyodrębnione organizacyjnie i finansowo, które mają na celu stwarzanie osobom z niepełnosprawnością możliwości uczestniczenia w rehabilitacji społecznej i zawodowej. Terapia realizowana jest poprzez terapię zajęciową.
Warsztaty terapii zajęciowej to stosunkowo nowa forma rehabilitacji osób upośledzonych umysłowo i fizycznie, polegająca na oddziaływaniu poprzez prace. Umiejętnie dobrana terapia zajęciowa z uwzględnieniem zainteresowań, umiejętności i możliwości danej osoby może stać się dla niej najlepszą metodą rehabilitacji.
Zadania warsztatów terapii zajęciowej.
- ogólne usprawnianie;
- rozwijanie umiejętności wykonywania czynności życia codziennego, w tym zaradności osobistej dzięki stosowaniu różnych technik terapii zajęciowej;
- przygotowanie do życia w środowisku społecznym w szczególności poprzez rozwój umiejętności planowania i komunikowania się, dokonywania wyborów, decydowania o swoich sprawach oraz rozwój innych umiejętności niezbędnych w życiu, a także poprawę kondycji fizycznej i psychicznej;
- rozwijanie podstawowych oraz specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających późniejsze podjęcie pracy zawodowej w zakładzie aktywności zawodowej lub innej pracy zarobkowej bądź szkolenia zawodowego.
Zajęcia w warsztacie prowadzone są zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji i terapii.
Podopieczni warsztatów terapii zajęciowej.
Podopiecznymi warsztatów terapii zajęciowej są osoby niepełnosprawne, które posiadają orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności.
orzeczenie o niepełnosprawności
W orzeczeniu o niepełnosprawności, poza ustaleniem stopnia niepełnosprawności, powinny być zawarte - z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji danej osoby - wskazania dotyczące:
1.odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości danej osoby
2.szkolenia, w tym specjalistycznego
3.zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej
4.uczestnictwa w terapii zajęciowej
5.konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby
6.korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki
7.konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji
8.konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji
9.spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w ustawie prawo o ruchu drogowym (i niestosowania się do niektórych znaków drogowych - zobacz: Transport)
10prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju (dla określenia normatywnego metrażu w trakcie ubiegania się o dodatek mieszkaniowy - zobacz: Lokale - dodatki mieszkaniowe)
W przypadku gdy osoba niepełnosprawna posiada prawo jazdy lub pozwolenie do kierowania tramwajem, zespół orzekający o niepełnosprawności zawiadamia o wydaniu orzeczenia organ właściwy w sprawach wydawania uprawnień do kierowania pojazdami.
Symbol przyczyny niepełnosprawności oznacza się następująco:
1) 01-U – upośledzenie umysłowe;
2) 02-P – choroby psychiczne;
3) 03-L – zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu;
4) 04-O – choroby narządu wzroku;
5) 05-R – upośledzenie narządu ruchu;
6) 06-E – epilepsja;
7) 07-S – choroby układu oddechowego i krążenia;
8) 08-T – choroby układu pokarmowego;
9) 09-M – choroby układu moczowo-płciowego;
10) 10-N – choroby neurologiczne;
11) 11-I – inne, w tym schorzenia: endokrynologiczne, metaboliczne, zaburzenia enzymatyczne, choroby zakaźne i odzwierzęce, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego.
Symbol przyczyny niepełnosprawności zawarty w orzeczeniu o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub wskazaniach do ulg i uprawnień odzwierciedla rozpoznanie uszkodzenia lub choroby, która niezależnie od przyczyny jej powstania powoduje zaburzenia funkcji organizmu oraz ograniczenia w wykonywaniu czynności życiowych i aktywności społecznej osoby zainteresowanej lub dziecka.
Orzeczenie może zawierać więcej niż jeden symbol przyczyny niepełnosprawności, nie więcej niż trzy symbole schorzeń, które w porównywalnym stopniu wpływają na zaburzenie funkcji organizmu.
Podstawa prawna funkcjonowania warsztatów terapii zajęciowej.
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587)
- Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776)
|
rodzaje pracowni terapii zajęciowej:
pracownie ergoterapii:
- ceramiki i wikliniarstwa
- ogrodnicza
- stolarstwa i obróbki drewna
- dziewiarska, tkacka i hafciarska
- krawiecka i kaletnicza
pracownie arteterapii:
- plastyczno - malarska
- rzeżby, zdobnictwa i dekoratorstwa
- muzykoterapii i choreoterapii
- teatralna i biblioterapii
- sztuk użytkowych
Indywidualny program rehabilitacyjny i terapii musi uwzględniać rozwój:
- zaradności osobistej
- samodzielności społecznej
- form komunikowania się
- poprawy kondycji fizycznej i psychicznej
- umiejętności wykonywania różnych prac wynikających z form terapii zajęciowej
- psychofizycznych sprawności niezbędnych w pracy
- usprawniania ruchowego.
W rehabilitacji niepełnosprawnej uczestników WTZ zwraca się szczególną uwagę na doskonalenie umiejętności samoobsługowych w zakresie:
- higieny osobistej
- prac porządkowych
- przygotowania posiłków
- dokonywania zakupów
- pełnienia dyżurów
- właściwych postaw wobec pracy
- wyrabiania dyscypliny- zwracanie uwagi, punktualność
- zachowanie stałych godzin rozpoczynania i kończenie dnia pracy
- wrażenia do spostrzegania regulaminu warsztatu.
|
